Padişahtan Hırsıza Altın

Uzun zaman önce Çin’de bir adam acıkmış, parası olmadığı içinde dayanamayıp armut çalmış. Daha sonra adamı yakalayıp ceza vermesi için imparatorun karşısına çıkarmışlar.

Hırsız adam imparator karşısında “Değerli imparatorum, çok acıkmıştım, paramda yoktu dayanamayıp aldım ve yedim. Beni affedin, eğer beni affederseniz size paha biçilemez bir hediye vereceğim.” demiş.

İmparator şaşırmış bir şekilde “Senin gibi bir hırsızda paha biçilemez ne olabilir?” diye sormuş.
Hırsız, cebinden armudun çekirdeğini çıkarıp padişaha uzatarak “Bu çekirdeği ekerseniz altın meyveler veren bir ağaca sahip olursunuz.” demiş.

İmparator gülerek “Ek o zaman, altınları görünce seni affederim bende” demiş.
Hırsız “Maalesef efendim ben ekemem çünkü ben hırsızım. Bu tohumu ömründe hiç çalmamış, başkalarına haksızlık yapmamış, yalan söylememiş biri ekmelidir. Tohum o zaman altın meyve verir yoksa eken kişiyi zehirler, tarif edilemez acıyla öldürür. Bu tohumu ancak siz ekebilirsiniz.”

İmparatorun suratı düşerek, hırçın bir sesle;

-Ben İmparatorum, benim işim mi tohum ekmek. Tohumu başbakana ver o eksin.

Hırsız tohumu başbakana uzatınca başbakan telaş içinde imparatora dönüp itiraz eder;

-Ben toprak işlerinde çok beceriksizim efendim tohumu ziyan ederim büyüyemez. Bence tohumu hazinedar eksin.

Hazinedarda aynı şekilde bir bahane bulup görevi başkasına devretmiş. Odada bulunan herkes başkasına devretmiş ama kimse tohumu ekmemiş.

İmparator; başbakan, hazinedar ve diğerlerine dik dik bakarak “Hırsıza tohumun nasıl altın meyve verdiğini hep birlikte gösterelim de sevinsin.” demiş ve ardından cebinden bir altın çıkararak hırsıza doğru atar. Sırayla herkes hırsıza birer altın vermeye başlar. İmparator “Yeteri kadar ders aldık yürü git buradan.” diyerek ve hırsızı serbest bırakmış.