Seni sevdiğimi çok söyledim,
Dilimin her hecesinde yüreğim vardı,
Bir kere değil, bin kere anlattım,
Çünkü sana akan bu sevda, susarak taşınmazdı.
Hiç pişman olmadım,
Ne gözyaşımda adını anmaktan,
Ne de gülüşünü kalbime mühürlemekten,
Çünkü her şeyden öte, sen bendeki en güzel yarındın.
Zaman geçti, rüzgâr esti,
Kimi dostlar unuttu, kimi yollar tükendi,
Ama ben sevdim, hep aynı derinlikle,
Bir dua gibi, bir sır gibi, bir umut gibi gizlemeden.
Belki bilmedin, belki hissettin,
Belki de adımlarımız farklı yönlere düştü,
Ama ne olursa olsun, içimde hep aynı cümle vardı:
"Seni sevdiğimi çok söyledim,
Ve bundan asla pişman olmadım."
Çünkü sevmek günah değil,
Çünkü sevmek yük değil,
Çünkü sevmek insana verilmiş en büyük nimettir.
Ve ben bu nimeti, senden öğrendim.