PORTUGA'MA

Bir kadın vardı. Fikirleri, görüşleri, gülüşü kimseye benzemeyen. Bu dünyaya benzemeyen.
Bu güzel bir şey gibiydi aslında. Farklı, ilginç bir mucize gibi. Oysa bilmiyordu. Bu gezegende farklı olmanın cezası vardı. Kabullenemezdi bu acımasız dünya kendine benzemeyeni. Bu sahte düzeni kurmak için yüzyıllarca uğraşmış insanlar onun gibi birini kabullenemez, acımasız sistemlerine karşı böylesine tehdit oluşturan birini cezasız bırakmazlardı.
Seni anlıyorum Portuga. Yaşım küçük olsa da bazı konular da senden biraz daha öndeyim. Sana şu anda dayanılmaz acılar veren şeyler benim hayatımın tamamı. Ve inan belli bir aşamadan sonra alışıyorsun. Başa çıkmanın yollarını buluyorsun. Ve günün birinde eskisi kadar acı vermediğini fark ediyorsun.
Keşke sevdiğimiz insanların acılarına engel olabilsek. Ama bu mümkün değil maalesef. Bu dünyaya kendimizi keşfetmek için, sınırlarımızı aşmak için geldiysek çektiğimiz her acıya sımsıkı tutunmamız gerekiyor. O yüzden şu an ne yaşadıklarını engelleyebilirim. Ne de zamanı geriye alabilirim.
Çünkü bugün yaşadıkların geçmiş yargılarının sorumluluğu. Zamanında benim acımasız bulduğum ama fikirlerine güvendiğim için doğruluğunu sorguladığım fikirlerinin değişim sancısı tüm bunlar. Elimden hiçbir şey gelmiyor üzgünüm, fikirlerinin değişmesi, zihninin genişlemesi, sınırlarının aşılması gerekiyormuş. Ben de yıllardır sımsıkı tutunduğum yargılarımı öyle bir sarsıntıyla kaybettim ki verdiği acılar dayanılmazdı. Şimdiyse o acılardan geriye kalan fikirler içimi huzurla dolduruyor.
"Ne pahasına olursa olsun kendi bildiğini okumakta inat eden çocuk Tanrı'ya yakındır. Çünkü var olmayı istemektedir" diyor Pessao. Tanrı'ya ulaşmak istiyorsan önce sana sunduğu cehennem yollarını aşabilmen gerek. Çünkü sonunda büyük bir huzur var emin ol.
Bu yüzden yaşadığın şeylerin karşısında olamam. Onların seni dönüştüreceği şeyi engelleyemem. Bu sana yapılacak en büyük kötülük olur. Yapabileceğim tek şey her daim senin yanında olmak. Bu her zaman böyleydi böylede olacak biliyorsun. Uzakta olabilirsin ama fark etmez. Ne zaman üzülsen kalbine dokun. Hisset. Ben oradayım. Her daim. Seni asla yalnız bırakmaz kalbindeki izim.
Ve yaşadıklarının seni üzmesinden, gülüşünü soldurmasından korkma. Gülüşünü senden koparamazlar. O senin içinden, derinlerinden geliyor. Kendini bulmaya yaklaştıkça daha da parlayacak gülüşün, daha da ışıldayacak gözlerin. Yaşadıklarından değil Allah'ın bize her türlü imkanı verdiği bu dünyada kendini bulamamaktan kork. Çünkü kendini gerçek anlamda bulduktan sonra seni hiçbir şey yıkamaz…