Melek...

Tam 8 yıl sonra senin için yazacak ellerim
Bir hayli özledimki yüzümde kavrulurdu özlemin
İlk şiirimi sana yazmıştım sense epey şirindin
Kelimeleri takılır şimdi boğaza burda hala göz demim

Göz demim demlenir dudağıma akan hüzün selim
Kalbimde şiddetli bir çırpınış adı vardı canselim
Döndüm baktım ki fazlasıyla suskun ve sessizdim
Gözlerine baktığımda kardeşim ölümü hiç sezmemiştim.

Şimdi ise donup kalıyorum dalgalar buz adamı sevsin
Kırıp geçsin hayallerimi ölüme perde çeksin
Senelerim getirdi gözü hüzünlü nemli geceler
Yetmiyor meleğim geceler sen gündüzüme tat ver

Her cümledeki fiilim ölümle biter oldu
Neden ölümü bu denli çokça sever oldum
Tek nedeni Ölümü meleğim sen sayar olduğum
Gün geldi hayaletine ses çıkarmadan bakar oldum

Çocukluğum büyük bir özlemle bekletti beni
Bense resim ve şiirlerde andım 8imden beri Seni
Başımı koyduğum yastığım kokuyor hala sen gibi
Silmek istesem ölümü de taşında ki adın gibi

Saat gece beşe yaklaşık kalpte şirazem kayıp
Kapkaranlık dünyama sen ışık verdin cennetten bi parlayıp
Damlar oldu yaşlar senin adını anımsayıp
Daha kaç dua edeceğim sana hayatı hiçe sayıp

Bu sadece kısa bir gecemden kağıda yansıyış
Daha ne geceler varki duyulmaz oldu haykırış
Geçmez oldu sensiz böyle yaz ve kış
Yerine dolduramıyor sensizliğin bu sadece dağlayış

Başımı diksem semeya söylesene ne çıkar
hüzün bulutumda sensiz güneşimi tek kapsar
Hissederim kalan ruhum odamdan kaçar
Sana daha neler sarfederdimde aşa Yaradan'a isyan kaçar...