PSİKOKOJİ SEANSLARI #2
(ilgi ve öncelik)

Önceliğin her daim bize verilmesine hayranız. İlginin odağı olmaya sürekli bir merak ve arzu besliyoruz. Şayet ben önceliğin ve ilginin hiçbir zaman önceliklisine sahip olamadım. Sadece birilerinin oluşturduğu boşlukları doldurmak için varmışım meğer. Fazladan artan kavanoz kapağı gibi, kapağı kaybolan kavanozların kapak ihtiyacını gidermek için kullanılmışım hep....

Ne yapmalı, ne etmeli bu duruma. Aynı olgunluk ile aynı hayata tekrar başlama şansım yok mu benim? Öyle ya hiç kendi amacıma hizmet etmemişim. Hep bir boşluğu doldurmuşum, hep bir açığı kapatmışım, bir yer açık kaldığında, eksik kaldığında bana gösterilen ilgiyi, bana duyulan ihtiyacı hep gerçek sanmışım, hep inanmışım. Ne kadar iyi ne de safmışım... Çok işe de yaramışım ama kendi işim yerine hep başkalarının işine yaramışım. Kendimi unutmuş, kendimi hep yok saymışım.

Öyle ki şimdi ne için varım unuttum. Neydi yaşama amacım, neydi hayat kurallarım? Son zamanlarda ünlü aktör Haluk Bilginer'in repliği yankılanıyor kafamda..

Hayat bir hatıradır unutursan ölürsün
- Ne güzel bir söz kim söylemiş
Unuttum.....

Siz siz olun kimsenin hayatını o kimseye unutturmayın... Sevgiler