Romantizm Aslında Nedir?

Romantizm kelimesi günümüzde çoğunlukla aşk ve sevgililerle ilişkilendiriliyor, romantik kavramı da genellikle güzel sözler söyleyen, şiirsel konuşan, zaman geçirmek için en güzel yolları seçen insanlar için kullanılıyor. Romantizmin aslında mum ışığıyla, kayıkla falan alakası yok. Romantizm, asıl olarak Almanya’da entelektüel bir akım olarak ortaya çıkarak Avrupa müziğini, edebiyatını, resim sanatını ve felsefe anlayışını derinden etkileyen bir düşünme biçimi, bir anlayıştır. 1800’lü yılların başlarında etkileri gözlenmeye başlanan romantizm, esasında Fransız İhtilali sonrasında oluşan toplumsal, siyasi ve düşünsel yapıların izlerini taşır. Romantizmde önemli olan insanın doğasına dönmektir ve doğayla tekrar buluşmaktır. Özellikle İngiliz romantikleri, uygarlığın, medenileşmenin yapmacıklığını vurgulamışlar ve insanın doğasından koparak şehirlere yerleştiğini belirtmişlerdir.

Romantizm, diğer çoğu akım gibi, kendisinden önceki bazı görüş ve düşüncelere tepki olarak ortaya çıkmıştır. Klasik anlayışta önemli olan sakinlik, harmoni, denge ve akılcılık gibi kavramların karşısında durmuş olan bu anlayışta, duygular ve coşku daha ön plandayken akıl ve mantık biraz daha arka planda kalır çünkü insan doğal durumda duygularıyla hareket eden bir canlıdır. İngiltere’deki en ünlü temsilcisi Percy Shelley, Almanya’da Friedrich Schiller, Fransa’da Rousseau ve Osmanlı’da Namık Kemal ve Ahmet Mithat’tır. Romantik yazarlar, “En iyi kural, kuralsızlıktır” diyerek insanın duygularını ve hayal gücünü kullanması gerektiğini ve insanları değiştirmenin toplumu değiştirmeyle mümkün olacağını savunmuşlardır.

Romantizm akımında, bireyselliğin önemi vurgulanır ve öznelliğin gücünün altı çizilir ve sıradışı olana önem verilir. Yani insan aklıyla ve mantığıyla oluşturulmuş her şey yapmacıktır ve insanı doğasından uzaklaştırır. Bu noktada yapılması gereken, birey olarak bu dünyada bulunduğumuzu fark etmek ve özümüze dönerek tüm bu yapmacık ve yozlaşmış uygarlık anlayışını tarihe gömmek. Bu noktada romantizme yapılan eleştiri, gerçeklikten uzak bir düşünme şekline sahip olduğu ve ayaklarının yere basmadığıdır.