sabahlar oluyor

Sabahlar oluyor.
Sofrada bardak,
Bardakta çay;
Yanı başımda sen eksiksin.
Kocaman bir boşluk bırakıyoruz yerine.
Gözlerimiz hep o oturduğun yerde.
Sana bir şey soracağım Anne;
Sen çayını bile yarım bırakmazdın bardakta,
Beni neden yarım bıraktın?
Sorularım her an cevabını yitirirken;
Elime aldığım ekmeğin ucundan bir lokma alıyorum.
Aç karnımı doyurmak için ağzıma götürüyorum ki;
Senin hastalıktan yemek yemeyişlerin geliyor aklıma.
‘’Anne lütfen bir lokma al Anne…’’
Bir şey yiyip içmeden geçen onca zaman,
Takılı kalıyor boğazıma dizim dizim dizilerek.
Bir yudum çaydan alıyorum ki;
Sen çayı çok severdin.
Şimdi olsan burada,’hani benim çayım’ desen;
Sen çay içsen, bende seni ezber etsem.