Sabrın Son Noktası

Artık bitti, sustum demekle bitmedi işler,
Her sözün, her bakışın, sınırımı zorladı yıllar.
Ama bil, sabrım taşmadıysa da
Kırılırsa, bıçak gibi keser, yıkar, yakar.

Sen oyununu oynarken ben izledim sessizce,
Ama bil ki sessizliğim teslimiyet değil, bekleyişti.
Her adımın, her hileli tebessümün
Beni değil, kendi karanlığını gösterir.

Düşme yanımda, aldanma gücüne,
Ben artık rüzgarın önünde savrulan yaprak değilim.
Sabrımı zorladığın her an
Ben güçleniyorum, sen küçülüyorsun.

Ve bir gün, unutma, karşıma çıktığında
O gürültün, o kibirin, sadece gölgenin bir yankısı olacak.
Çünkü ben sınırlarını bilenim,
Ve senin oyunların, sadece bana yol gösterdi:
Kendi yolumu çizmek, kendi gücümü yükseltmek.

Artık korkarım demeyeceğim, beklerim;
Ve o bekleyişte, senin yalanın, senin acizliğin,
Benim gücümün altında ezilecek.
Sabrım, son bir uyarıydı sana,
Ve şimdi dur, yoksa kaybedeceksin her şeyi…