Bazen insanın elinden,
Sadece ağlamak gelir…
Ne kelimeler yetişir hâline,
Ne de bir omuz bulur yaslanmaya.
İçinde yankılanır bir sızı,
Sanki dünya susmuş da,
Senin kalbin konuşuyordur sadece…
Kırık, kimsesiz, sessizce.
Anlatmak istersin ama,
Her cümle eksik kalır,
Her “iyiyim” bir yalan olur,
Her nefes biraz daha yakar içini.
Bir gözyaşı düşer,
Bir anlık hafiflik gibi…
Ama o da yetmez;
Çünkü bazı acılar,
Susarak yaşanır sadece.
Ve o an anlarsın;
Bazı sessizlikler dua gibidir,
Bazı ağlayışlar teslimiyet…
Bazen insanın elinden,
Gerçekten sadece ağlamak gelir.