SADECE İNANMAN YETER

Senle ben, sen ile ben, ikimiz, biz ama ben
Şuan sensiz dim.
Belki sensizliktendi seni sevmem.
Belki sana aşık olmamdı sensizlik.
Bir hayalimin birinci isteğidin belki.
Yaklaşsaydın bana biraz,
Görürdüm seni yakından, incelerdim her yerini, baştan aşağa, aşağıdan yukarı doğru.
Ama olmadı her zamanki gibi.
Olmaması için bir sebep yoktu aslında.
Sadece istemedin,yanımda olmak, benimle beraber olmak.
Bütün bunlar için sana soracağım sadece bir soru vardı, cevaplamanı beklediğim. NEDEN?
Nedendi ki bana karşı bu olumsuzluğun, bana karşı bu negatifliğin. Bir kereliğinede olsa senden neyi istiyordum biliyomusun?
Sana inanıyorum demeni. Çünkü inanmak sevmenin yarısıdır. Bana inanmaya başlasan zaten gerisi gelirdi. Gelmese bile oldurabilirdim bütün olucak olan herşeyi.
Geleceği, kaderlerimizi...
Bilmesem bile...