Safahat

Ey safahat ! gönül gâmım cirahıma melhem oldu
Senin sâfî deyu kase-i zehebin yalan oldu

Hemhal ile gün ve gün refikler berbat olur iken
Senin refik deyu musahib ettiğin hain oldu

Cümle leyalde avare birtek niyazım der halde
Ne şarkı ne ğarbı cümle vilayet dar gelir oldu

Bir şu Ğaribî kalem çalsın kimsesiz alem içre
Alemim alemsiz ve ademden ademe hiç oldu

Geceler uyanık gündüzler uykuda ve sonunda
Ne güneş doğar ufuktan nede ay görünür oldu