Sahi Aile Neydi?

Gecenin karanlığında ilerlerken soğuğun ayazını içinde hissediyordu. Evden çıkarken üstüne hiçbir şey almamış, kaçar adım sokağa fırlamıştı. Damarlarında gezinen kan, bir nehir gibi donmuştu sanki. Şimdi tenine dokunduğunda kanının, donan su gibi parça parça olduğunu hissediyor, bir yandan da elleriyle ısıtmaya çalışıyordu. Kafasının içinde dövülen davullarla birlikte, teninde gezinen soğuğu bastırmaya çalışıyor ama yeterli gelmiyordu. Önce ısınmalıydı sonra bakacaktı artık.

Birilerini aramak istedi, elini pantolonun cebine attı ama telefonunu evde unutmuştu. Diğer cebini yokladı, bu sefer parası da yoktu çünkü cüzdanı da telefonu gibi evdeydi. İçi sızladı. Yüzünün hatlarına sinen çaresizliğiyle sokağın ortasında öylece kala kaldı. Ne yapacaktı şimdi? Sahi neden çıkmıştı evden? Her akşam yaşadığı şey değil miydi? Yeni olan neydi bu sefer? Yine babası, parayı har vurup harman savurduğunu söylemiyor muydu? Aldığı parayı her ay ellerine saymıyor muydu zaten? Hatırladı. Üstündeki yeni bluzu annesi görünce, kavganın başlamasının da fitilini alevlendirmişti. Soru yağmuruyla sağnak sağnak üstüne yağıyordu annesi. Nereden bulmuştu onu? Onlar aç sefilken, o nasıl böyle bir paçavraya para verebiliyordu?

Annesinin bağırmasıyla birlikte babası, oturduğu koltuktan hışımla kalkmış, iyice dellenmiş bir vaziyette odasının kapısına dayanmıştı bile. Kapının duvara çarpan sesinin yankısına, babasının hiddetle vurduğu tokadın sesi karışmıştı. Kendini bir kafese sıkışmış güvercin gibi hissettiğinde, gözlerinden yaşlar yerine hayal kırıklığı dökülüyordu. Var gücüyle ikisini de iterek dışarı atmıştı kendisini. Şimdi sokağın ortasında yürürken kafasının içinde deli gibi sorular dönüyordu. Sahi kimdi bu insanlar onun için? Sevgiden bu kadar yoksun, sürekli şiddet barındıran bu insanlarla aynı çatı altında ne işi vardı senelerce? Ne bir masrafı, ne de bir sevgilisi vardı oysa ki? Şimdi de gidecek bir yeri bile yoktu. Soğuğun ayazından dişleri birbirine vura vura, gecenin karanlığında yol alırken, yokuş aşağı caddeye doğru yürümeye devam etti. Yavaş yavaş sakinleşmeye başladığında aklına işyerindeki kızlar geldi. Bir taksiye atlayıp onların kaldığı pansiyona gidebileceğini düşündü. Ailesi gibi istemeyecek değillerdi elbet, parası neyse çalışır, öderdi masraflarını. Belki de yeni bir başlangıcın ilk adımları olurdu onun için.