ŞAHİKA

Tüm hayatı gözlerinin önünde bir film şeridine dönüşüyor filmden kareler alırcasına yağıyordu zihnine.İşte şimdi bu kesitleri yaşayarak potansiyel bir figür elde etme vaktiydi.Yağmur yağıyor çam sakızının o hoş kokusu ciğerlerine işliyordu. Bu ıslak zeminde bir sağa bir sola bir havaya süzülüyor , gerektiğinde yerlerde sürünerek çamura batıyor fakat her seferinde yüzünü göğe dönüyordu.
ŞAHİKA ismine yaraşır bir dans gösterisi sunuyordu çevredekilere.Doğanın canlılığına armağan ediyordu bu dansı ve bu umursamazlığın , bu eşsiz hazzın tadını çıkarıyordu.Sanatın ruhunda olduğunu biliyor her zerresine sindiriyordu ve kendi hayatından kesitleri tekrar tekrar canlandırıyordu dansıyla.Varoluşunun tüm sancısını yineleyerek yaşıyor , gözünün önündeki slaytlar mutlu bir anı gösteriyorsa yüzüne incecikten bir tebessüm yerleştiriyordu.Kafasının bulanık olduğu bir dönemse dizlerini eliyle kendine çekiyor başını heyecanla sağa sola yalpalıyor kendi etrafında dönerek adımlar atıyordu ve en sonunda bir çıkış yol bulmuşçasına zıplayarak yerden göğe yükseliyordu.Daha sonra suyun üzerinde yürüyormuşcasına hafif adımları ve nahif hareketleriyle bir peri gibi gözüküyordu.Bazen de ezber bozarak ürkütecek kadar asileşebiliyordu.
Kimseyi duymuyor ve hiçbir şeyi görmüyordu bu güzel kadın.Beyaz bir teni uzun kestane rengi saçları vardı.Oldukça gizemli bu kadına hayran olmamak elde değildi.Sokaktan tek tük insanlar geçiyor istemsizce ona bakıyor büyülenerek izlemeye devam ediyorlardı.Oysa benliğini dansta bulduğunu her seferinde hissediyordu.Özgürlüğüne sıkı sıkı sarılabildiği için dans onun yaşamında sanatın doruğuydu.Şahika ruhu için mükemmel bir doyum noktası yakalamıştı.