Bir yolcuğun içindeyim solumda oturan bir kadını seyre daldım. Yolculuğa başladığımızdan beri kulaklığını hiç çıkarmadı ve otobüsten bir kere olsun inmedi inemedi yada . Cama dayamış başını seyrettide seyretti. Anlıyordum onu belkide bu yüzden dikkatimi çekti. İnsanlar sanıyorki dışarıdaki ota böceğe yada beton duvarlara bakıyor. Ama yok o pişmanlıklarına, acılarına , keşkelerine belkide iyiki dediklerine bakıyor. Bir süre geçti ve acı bir şarkı çaldığını hissettim, yüzünde ağlamaklı bir hava oldu bir damla yaştan başka birşey çıkmadı. Belki dudağından dökülseydi kelimeler otobüsü inletecek kadar haykıracaktı. Yinede yapabildiği en güzel şeyi yaptı kafasını cama dayayıp gözlerini kapadı. Seni anlıyorum . . .