Sarmaşık düşünceler

Ve yine sabah.
Yer gök kavuşmuş güneşe, insanlara gülümsüyor.
Peki ya insanlar!
Bir günaydını çok görüp surat asıyorlar birbirlerine. Sanki o kainatın gülümsemesini es geçercesine. Yitirilmiş şükürlerin tutarsız bakışlara yansıması bu. Görmüyorlar bir türlü güzellikleri.
Mesela şuan; tertemiz bir hava var kentimde iliklerime kadar işliyor sabah melteminde. Sonra kuşlar... En güzel şarkılarıyla eşlik ediyorlar şiirlerime. Yollarda karınca telaşı insanlar. Kimi işe, kimi okula, kimi bilmem nereye... Ekmek parası, hayat telaşı. Herşey olması gerektiği gibi fakat bakışlarımız olumsuzluk saçıyor yaşantımıza.
Bir selam versek işe yetişme telaşında bakkal osman amcaya hayırlı işler dilesek. Verilen tebessümü alsak ve öyle yol alsak.
Değişecek dünyamız. Kimsenin hayatı mükemmel değil ki. Herkes hayatını kendisi güzelleştiriyor. Dön bak aynaya gülümse kendine. Şükret ki çok güzelsin. İşe, okula vs giderken yürüyecek ayakların var. Ellerin var kapıyı açamaya ayakkabının iplerini bağlamaya...
Yahu gülümseyin işte insanlara. Bir günaydın verin bin günaydınla dolsun heybeniz. Şifa olsun her bir şükür her bir hatır yüreğinize... Şimdi bende günaydın diyorum güneşe, kuşlara, gökyüzüne, çiçeklere, bu güzel bahara, eşe, dosta, arkadaşa...
Herkese hatta bu satırları yazan kalemime bile. Günaydın!