Sen ben de yokken de güzeldin

Canıma batan geçmişimin izleri,
Beni hiç uğruna bırakan yârin eseri.
Kafamın bir türlü alamadığı bu hayat,
Koşulsuzca yükleniyor sersefil omuzlarıma.
Gidenin kırkı, kalanın gıkı çıkmadığı bu dünyada yuvarlanıp duruyorum umutsuzca.
Bir umudum vardı onu da yâr denen serserim aldı.
Artık sükünetin esiri olmuş sesimle ,
ellerim cebimde
Nağmeli bir tınıyla fısıldıyorum öykümüzü bir ıslığa
Sonra gülümsüyorum gülüşünü aklıma getirip mırıldanıyorum kırık bir ah çekişle:
"Sen ben de yokken de güzeldin be sevdiğim".diye.