SENİNLE BEN ARTIK HİÇBİR ŞEYİZ

Seninle ben artık hiçbir şey’iz
Anasız bebek
Tuzsuz yemek
Bir yolculuğun başı ve sonu gibiyiz,

Beklerken güneşli bir sabahı uykusuz gözlerle
Ansızı saran karabulutun esiriyiz
Tüm kavurganlığıyla çöl sıcağının
Yüzbin metrede ki iki küçük gölgesiyiz..

Noktasız kelimelerin anlamsızlığını
Boş çay bardağını
Nefes alamayan boyasız cami duvarını
Ve karşımda ki otobüs durağını
Kendime dost eyledim,
Kendim anlattım
Kendim dinledim
Çekerken sigaradan,bir ömürlüğü ciğerime
Çiviledim bir kaç paslı anıları gözlerime…