Sensizlik

Yalnızlığın dibine batmış bu şehir. Sen yoksun belli. Gecelere sensizlik gündüzlere yağmur dinmez oldu bu şehirde. Geceleri yağmur sesiyle uyur sırılsıklam bir sabahla uyanırım. Ağaçlardan kuş sesleri yok artık. Yapraklar kendini yağmur damlalarına teslim etmiş. Sokaklarımda insan yok çünkü tüm sokaklarım sana geliyordu. Sen yoksun yalnızlığınla boğuşuyorum sensizlikle karşılaşıyorum her seferinde.