Serakib

Zor ve meşakatli bir hayatı yaşamak zorunda kalan masum insanlar..
Allahım ne büyük bir ımtihan sen Zalime yatağında rahat yüzü gösterme...

Yazdığım her satırı ölçerek yazıyordum acılı bir hayat yaşarken beni yanlış anlamasın dan korkuyor dum.
Amacımın dışına çıkmak istemiyordum, ama insanoğlu işte kökü meraktan gelen acaip bir varlık.. Utana sıkıla adını sordum aradan 3 hafta geçmişti adını sormayı unutmustum
Adım sahar dedi (seher) 9 kardes olduğunu söyledi.. en küçüğü olduğunu belirtti...
Ve bana şunu sordu bir insanı görmeden kim olduğunu bile bilmeden, neden para yolladığımı sordu....
Bende kalbden kalbe bir yol olduğunu niyetimin sağlam olduğu müddetçe Allahın önüme bir yol çıkaracağını söyledim...
Ama içimde de karşımdaki insanın neye benzediğine dair deli sorular vardı...
Derken cesaretimi toplayıp kendi resmini yollamasini istedim...
istedim istemesine ama gelen cevap yine aynıydı .. Bunun mümkün olmadığını söyledi tekrar dan..
Sorun değildi çünkü içimdeki buhran ve bunalım geçmişti.
Aradan aylar geçmişti elektrikler saat gece 11 de kapanıyor du her akşam bende bütün planlarimi ona göre düzenli yordum
Her sabah uyaninca ilk işim Ona mesaj atmak olmuştu...
Çünkü onu kayb etme korkusu sarmisti içimi..
Ve onu kayb etmemek için hergece allaha dua ediyordum..