SESSİZLİĞİN İÇİNDEKİ SES

Birbirimizi uzun uzun anlatmaya kelimeler yetmez belki ama ben yine de deneyeceğim. Çünkü seninle aramızdaki bağ, basit bir sözden çok daha derin. Bazen konuşmadan, saatlerce yan yana otururuz; dünya gürültüsünden uzak, sadece var oluruz birbirimizin yanında. O sessizlik, bazen en güzel konuşmadır bizim için. Çünkü sözlerin ötesinde, yüreklerimiz birbirini dinler.
Hayatın karmaşasında, koşuşturmanın içinde, bazen tek ihtiyacım olan şey senin o huzur veren varlığındır. Bir bakışın, bir tebessümün, içimi ısıtmaya yeter. Anlatamadığım her şeyi sen anlarsın zaten, o yüzden kelimelere dökmeye gerek kalmaz çoğu zaman. Seninle sessiz kalmak bile bir iletişimdir bizim için.
Zaman zaman hayatın getirdiği yorgunluklar, sıkıntılar omuzlarımızı eğer. İşte o anlarda senin yanında olmak, senin sesini duymak, benim en büyük ilacım olur. Bazen öyle anlar gelir ki, gözyaşlarımı saklamam mümkün olmaz. Ama sen bana sarılır, o sessizliğin içinde bana güç verirsin. İşte o an anlarım ki, hayatın tüm zorluklarına rağmen yanında biri olduğu sürece her şey daha kolaydır.
Sen benim sadece bir ablam değil, aynı zamanda hayat yolunda birlikte yürüdüğüm, dertlerimi paylaştığım, sevinçlerimi çoğalttığım can dostumsun. Her ne kadar farklı hayatlar yaşasak da, aramızdaki bağ hiç kopmaz. Seninle yaşadığım her an, bana hayatın ne kadar değerli olduğunu bir kez daha hatırlatır.
Ve ben şükrederim sana, hayatımda olduğun için. Çünkü sen, benim için sadece kan bağıyla değil, sevgiyle, saygıyla, anlayışla kurulmuş en özel bağsın. Ve seninle birlikte yaşamak, bu hayat yolunda yürümek, benim en büyük mutluluğum.