Sevmek, demiş Ali Şeriati,
Aşktan üstündür; çünkü aşk bir tutku,
Ama sevmek, bir duru nehir gibi akar,
Sessizce, incitmeden, karşılık beklemeden.
Aşk alevdir, bir an yanar, sonra söner,
Sevmek ise ışık verir karanlıkta,
Yol gösterir, ısıtır, düşeni kaldırır,
Ve hiç tükenmez, hiç biter mi bilmez.
Sevmek, bir gözyaşında şükür bulmaktır,
Bir tebessümde affetmektir,
Sözün ötesinde, gönül ile anlaşmaktır,
Hiçbir karşılık beklemeden, yalnızca vermektir.
Aşk geçer, sevmek kalır,
Aşk çığlık atar, sevmek sessizdir,
Aşk yakar, sevmek iyileştirir,
Ve insan ruhunu, tanrısal bir huzura yaklaştırır.
Sev ki, aşkın ötesine geçesin,
Sev ki, kalbin, kainatın en derin melodisini duysun,
Sev ki, yaşam, yalnızca bir anlık heves değil,
Sonsuz bir iz bırakan, sessiz bir mucize olsun.