Bir çok arkadaşım var , hepsiyle çok eğleniyorum , çok gülüyorum.
Hatta o kadar gülüyorum ki karnıma sancılar giriyor. sonra akşam oluyor , yatağıma giriyorum. yorganı üstüme çekiyorum ya hani ; sola dönüp boş duvara baktığım zaman, hala birilerinin eksik olduğunu anlıyorum. hala tam olmadığımı , diğer yarımın kayıp olduğunu anlıyorum. ve sen, kuramadığım kelimelerimin tamamı , oralarda bir yerdesin biliyorum. sensiz çok eksiğim. Ve eğer bu yazıyı okuyorsan ve için burkuluyorsa , az da olsa , bir mesaj at. olur mu ?