Şiirler yazdım, belki duyarsın,
Rüzgârın kulağına fısıldadım seni.
Kelimeler üşüdü dudaklarımda,
Ama yine de susturamadım kalemi.
Her dize, bir yanık geceydi,
Her mısra, bir yaralı sabah.
Bir umutla bekledim gökyüzünü,
Belki sen doğarsın diye güneşten evvel.
Kâğıtlar yandı, mürekkep ağladı,
Ben hâlâ seni anlattım hecelerle.
Sanki kelimeler, bir dua gibi
Yükseldi göğe, sessiz çığlıklarla.
Şiirler yazdım, belki duyarsın,
Belki kalbine dokunur bir satır.
Ve anlarsın, sana yazılan
Her kelime aslında bir ömür kadar ağır.