Sivaslı İdris Çavuş, Antepli Ali ve Harputlu Ahmet!

Kurtuluş Savaşı sırasında. Düşman Eskişehir’e gelmişti. Düşman askerleri sayısı bizim askerimizden daha çoktu. Düşman askeri ovanın üç tepesini de almış, topları oraya koymuştu. Top ve tüfek atışları yapıyordu. Bizim askerin cephanesi tükenmişti. Cephane beklemekten başka çaresi yoktu, zaman ilerliyor, tepeleri alan düşmanın tüfenk atışları susmuyordu. Çok yakında cephane gelmezse işleri yaştı.

İdris Çavuş siperden sürüne sürüne çıkarak komutanın yanına geldi ve durumu bildirdi. Komutanı zaten durumun farkında olduğundan;
- ”Sen ne düşünüyorsun idris Çavuş?” diye sordu. İdris Çavuş;
- "İki asker alarak tepede bulunan düşman toplarını ve makineli tüfeklerini susturabilirim" önerisinde bulundu. Hemen hemen çaresiz durumda olan komutan heyecanlandı ve İdris'e;
- "Bu hengamede o tepelere nasıl gidersiniz?" diye sorunca, İdris;
- "Sürünerek gidebiliriz komutanım" dedi.
- "Peki makineli tüfekleri nasıl susturursunuz?" diye sorunca,
- "O iş bizde komutanım" cevabını verdi.

Komutan, İdris'in gözlerine baktı. İdris gözleriyle emiri beklercesine komutanına bakıyordu. Komutan;
- "Tamam İdris Çavuş. İzin verdim. Gösterin kendinizi" dedi.

İdris Çavuş, sipere döndü. İki arkadaşını işaret ederek onları yanına çağırdı. Bu gelenler Antepli Ali ve Harputlu Deli Ahmet'di. Askerler çavuşu selamladı;
- "Emret çavuşum!" İdris Çavuş tepeleri gösterdi;
- "Bu tepeleri susturmamız lazım" dedi ve askerler siperden çıktı. Her biri bir tepeye gidecek ve tepeleri işgal eden düşmana karşı atışları susturacaklardı. Yanlarına dinamit aldılar ve İdris çavuş onlara baktı. Gideli biraz zaman geçti ama hâlâ atışlar devam ediyordu, derken ansızın peşpeşe üç patlama oldu. Ortalık bir anda aydınlandı. O esnada İdris çavuş ve arkadaşlarının başırıya kavuştuklarını anlayan komutan, hücum emri verdi. Siperlerde duran Mehmetçik süngü takıp saldırıya geçti. Emri veren komutan mehmetçiğin en ön safındaydı ve üç tepede ele geçirilmişti.

Komudan İdris Çavuş ve iki askeri merak etti. Tepeleri dolaşıyordu ve gözleri üç askeri arıyordu. Onları gördü ve gözleri yaşardı. Üç yiğit düşmanın makineli tüfeklerinin üzerinde yatıyordu. Her bir tepeye al yıldızlı bayraklar dikildi ve bu tepelerin alınmasından sonra düşman kısa sürede bozguna uğramaya başladı.