Sokak lambaları

Telafi edemediklerimiz ve telafisi olmayan şeyler biriktirdik hayatımız da
bir çoğumuzun pişmanlıkları bir çoğumuzun arkasına bile bakmak istemedikleri var
keşkeklerin dile getirdiği sonra geri dönüp bu cümle buraya olmaz deyip vazgeçişleri var
her şey üst üste geliyordu ansızın gelen yağmur da cabasıydı sokaklar dar evin yolu
hiç bitmeyecek kadar uzun görünüyordu nasıl bir çıkılmaz bir yoldu burası anlamıyorsun işte
sokak lambaları canı isteyince yanıyordu gökyüzünde sanki görülmemiş bir festival kutlaması vardı
yağmur şiddetini artırıyordu sokak lambaları sanki onlara eşlik ediyordu
bir masal gibiydi insanların hep anlattığı ama kimsenin aslında perdenin arkasında
olmadığını bilmek gibiydi bazı insanlar da gölgesine esir olarak bağlı kalırdı bu hayatta
kimileri ise tehdit ederek sevdiklerini canı yakardı ve sonunda bunu gerçek aşk sanırdı
intikam almak isterdi en sevdiklerinden aşkın basit bir haliydi gözlerin de gördüğüm nefret
keşke kağıt kalem de kalsaydı aşklar o zaman inanırdık kimleri çaresizce beklerler di dönüşünü
gelmeyeceğini bilirdi ama yüreği hep onu kandırırdı otururdu saatlerce zaman geçse yürek hep
aynıydı kimileri yanlış seçimler yapardı dönmek isterdi dönemezdi yanlışlarının kurbanı olurdu
ve arkasında bıraktığı gözü yaşlı bir kadından geriye sadece beklemek kalırdı sokaklara atardı
Kendini geçecek sanırdı yağmurlara eşlik ederdi sırılsıklam olurdu gelir otururdu bozuk sokak
lambasının altında


“sevmeye muhtaç insan sevilmeye
Ama keşkeler takıldı mi dile
Eksik kalır satırlar bazen ise
Dilimde tekrar eder ezberlenmesi
Mümkün olmayan bir şarkı gibi”