SON DEFTER: TOZLU SAYFALARDAN KALBE YOLCULUK"

*(Mislina'nın Tamamladığı sayfalar Nihai Bölüm)*


Babama veda ettiğim o sabah, hastane penceresinden düşen yağmur damlaları sanki zamanın gözyaşlarıydı. Soluk parmaklarıyla son kez annemin fotoğrafını okşadı. "Artık onu göreceğim," derken, sesindeki huzur odanın her köşesine sinmişti. Monitörlerin düz çizgisi karşısında, çocukken bana öğrettiği o cümleyi fısıldadım: "Her şey yoluna girecek baba."

Hemşireler beyaz örtüyü çekerken, cebinden çıkan notu okudum:
"Mislina'm,
Ölümden korkma. Annem bana derdi ki; 'Asıl trajedi ölmek değil, sevmemektir.' Biz ikimiz, ölene kadar sevdik."