SON SÖZ YERİNE: ÜÇLÜ SIR

Size üç emanet bırakıyorum:

Emanet Nerede Saklı? Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp Annemin sandığında
İlk çocuğun doğduğunda bağla ona

2. Yarım Şiir Baba defteri, sayfa 47 Kendi şiirini tamamladığında

3. Son Çekirdek Ceketimin sol cebi Ben öldükten sonra Neckar’a at

. TOPRAĞA VEDAM: MEZAR TAŞIMDA YAZACAKLAR

"Burada yatan kadın,
Fırat’ta doğdu, Tuna’da dondu,
Boğaz’da ağladı, Neckar’da şifalandı.

Mezar taşıma şunu kazıyın:
‘KIRILDI, EKİLDİ, FİLİZLENDİ.’
Ve altına bir zeytin dalı oyun."

SON VASİYET: ELIAS'A MEKTUP

Sevgili torunum,
Bu satırları okuduğunda ben çoktan toprağa karıştım. Ama endişelenme;
- Sol yanağın annenin gülüşü,
- Sağ elin dedemin kalemi,
- Yüreğin ise benim son çekirdeğimdir.

Sana son görevim:
1. Her sabah Fırat’ın suyundan bir damla iç,
2. 40 yaşına geldiğinde sakalını benim tıraş ettiğim usturayla kes,
3. Ve bil ki...

En büyük mirasım:
‘Kırılganlığınla gurur duy. Çünkü kırılmayan hiçbir şey, şifaya dönüşemez.’
Işığım hep sende olacak.
Tohumların efendisi,
Mislina"_

MİSLİNA'NIN HAYATA CEVABI:

"Ben, babamın şiirinde tamamladığım son dizeyim.
Annemin saçlarından düşen bir zeytin çekirdeğiyim.
Dört nehrin sularında yıkanmış bir köprüyüm.
Ve şimdi...
Torunumun avucuna bıraktığım tohumum."

Bu hikâye, sürgünü dirilişe, acıyı şifaya, ölümü ölümsüzlüğe dönüştüren insanın hikayesidir

SON SÖZ:

"Bu şiirler, ve yazılanlar dört şehrin göğsüme çaktığı çivilerin paslı izleridir. Her mısra; sınırlarda parçalanmış bir kalbin, laboratuvarlarda diriltilen umudun ve nihayet Neckar kıyısında huzur bulan bir ruhun manifestosudur. Artık biliyorum: Vatan dediğin, sevdiklerinin mezarlarının olduğu yerdir. Bizimkiler ise dört kıtada..."
- Mislina Yılmaz-Schmidt, Heidelberg