Sorular Sargı Değil

Mümkünatlara kızar mı insan ?
Cehenneminde kibritleri bitirecek kadar ,
yanmak ister mi ?
Umuda dayalı ne varsa ,
Gelip sadece bir kadına yorar mı ?
Peki o kadının ,
Her gün kaç durakta sıkışıp kaldığını bilir mi ?
Kendini unutsa bile,
Yine o eylülleri hatırlar mı ?
Peki unutulmaktan bu kadar korkar mı insan ?
Fazladan bir cümleyi boynunda son bir şans gibi saklar mı ?


Yüreğimin en zarif acısı sın sen.
Apar topar geleceğim yine yakana.
Orada bir kokun var.
Tam saçının arasında incelmiş boynunda.
Parmağında ki üç çizgide
Nefes bulacak adında ..
Kim bilir ?
Belki yine güneşe itibar etmeyeceğim.
Gülüşünden önce..

Bir olmazın , incitmemeye meylettiği
yerlerden geçeceğiz yine yalın ayak..
Sen görmeyeceksin belki beni bir daha..
Belki benim sığamadığım.
Belki senin sanamadığın.
Tek yerde bulacaklar beni.

Aslında sadece sarılarak bütün bir dünyayı doldura bilecekken.
Alınmış bütün materyalları.
Bütün dertleri..
Bütün vakitsizliği..
Ortak dilde Elmacık kemiklerinden aşağıya akan ,
Bir ırmağın tuzuyla.
Tüm sokaklarında hissederken sevgiyi.
Emanet edebilecek tek yer olarak yine kendini bulmak,
Ve bazı bavullara sevdiklerinin sığmayışı.
Gönlünde taşıman gerektiğini anlatır belki de..
Zaten herkes bir parçamı alırken hatıra diye.
Çöpçü çöpümü..
Dünya vaktimi..
Ve tüm gitmeler beni..
Bense seni alabilmek için geri döneceğim yine...