Ben Buyum!!

Herkesin karşı olduğu o cümle. Birilerini yargılamaya bayılan insanların en çok tepki gösterdiği, özellikle sosyal medyada çok kullanılan o cümle: Ben buyum. Herkes tepki gösteriyor bunu söyleyenlere. Neymiş efendim bunu söyleyen karşısındakini gözden çıkarmış oluyormuş. Değer vermediği için böyle diyormuş. Ne kadar basit insanların kendiyle olan savaşlarını yargılamak. Bu kadar acı dolu bir cümleyi bu kadar basite indirmek fazlasıyla zalim değil mi?
Durup bir düşünün bir insanın neden böyle bir şey dediğini, bunu söylerken hatta bunu söyleme aşamasına gelene kadar ne savaşlar verdiğini. Ama maalesef insan çocukluğunu, travmalarını, kalıplaşmış özelliklerini değiştirmek o kadar kolay değil. Bunları yargılayan insanlar kendi kült özelliklerini değiştirebilirler mi acaba? Söylemesi kolay icraate geçirmesi ne kadar zor farkındalar mi?
Bu iddialı lafları söylerken yaşadığımız bütün sorunların birbirimizi olduğumuz gibi kabul edememekten kaynaklandığını farkında değiliz sanırım.
Hepimiz sorunlar yaşıyoruz. Ve hepimiz bazen o insan olmak istemiyoruz. O kişi olmak istemiyoruz. Hayatımızın en az bir bölümünde hepimiz savaşmışızdır kendimizle. Bunu kabul edemiyoruz. Hepimizin kötü özellikleri var. Ve kimse o özellikleri bile isteye seçmedi. Hayat sürüklüyor bizi çoğu zaman. Ya da yaşadığımız olaylar şekillendirmekten çok asıl karakterimizi ortaya çıkarıyor. Emin olamıyordum şimdiye kadar. Tavuk mu yumurtadan çıkar yumurta mı tavuktan sorusu gibi büyük bir çelişkiydi insan karakteri:) Karakterimizle mi doğarız yoksa belli bir aşamadan sonra biz mi karar veririz kim olacağımıza. İkisi de bir yerde doğru tabii. Ama baktığında kendi karakterimizle doğuyoruz aslında. Ve yaşadığımız olaylar da onu şekillendiriyor. Ki o bile içimizde tuttuğumuz karaktere göre şekilleniyor aslında. Yani her zaman bizim seçimimiz olmuyor. Bazen içimizde olan özelliklerimiz bazen yaşadıklarımızdan dolayı savunma sistemimiz olan özelliklerimiz bizi biz yapıyor. Değil başkalarına çoğu zaman bize zarar verse bile değiştiremiyoruz. "Ben böyle olmak istemiyorum" diye ağlayıp yine de kendini değiştiremeyen insanlar biliyorum. O insanların çektikleri acıları biliyorum. O acılardan, o savaşlardan sonra o insan yorulur, kabullenir ve gördüğü her tepkiye ve eleştiriye karşı aynı cevabı verir: Ben Buyum. Oysa bu iki kelimenin arkasında neler saklandığını bilemeyiz. Kendi karakterinin en çok ona ağırlık yaptığını, en çok ona acı çektirdiğini yine de bazı şeyleri aşamadığını, bazı şeyleri değiştirmenin çok zor hatta imkansız olduğunu fark etmeden konuşuruz. Her zaman ki gibi düşünmeden. Sadece konuşuruz.
Oysa hiç kimseyi yargılamamak, bazı şeyleri olduğu gibi kabullenmek dünyanın en büyük olgunluğudur. Yani demem o ki bize farkı gelen şeyleri değiştirmeye çalışmamak, insanların hayatta kalma yöntemini yargılamamak gerekir. Çünkü üstadın da dediği gibi 'Karşılaştığınız her insan farkında olmadığınız bir mücadele veriyor'