Ey can / şiir

Karanlığın ardından aydınlık arar insan
Bir parça aydınlığa hasret bıraktın ey can
Gözlerin hep yaşlı mahsunda kalsan
Rabbine teslim ol dert etme ey can

Hem ıssız hem kuru çatlamış çöldün
Önce uykunu sonra umudun böldün..
Güneşi görmeden sabahsız öldün
Öz yurdunda yetim sayıldın ey can

Anlamadın gizli kaldı yapılanın nedeni
Soramadın sebebini sana bunu edeni
Çok yıprattın acımadan yol ettin bu bedeni
Kefenine sarılacak ten bırakmadın ey can

Dünde kaldı yarınlarım borçlusun bana
Söylermisin talih kimden baht kimden yana
Ne istedinde vermedim sanki ben sana
Yüreğimde sancıları kor eyledin ey can

Şimdi tarumar viran oldu canhanem
Sevmek için kalmadı hiç bahanem
Göz yaşına kurban olurum bitanem
Diyipte ferlerimi yok eyledin ey can

Ne senle çoğaldım ne sensiz azım
Bir sana geçmedi sitemim nazım
Göklere yükseldi sessiz avazım
Lal eyledin dilimi susturdun ey can

S.tatar..