KENDİME GELDİM

Uyanmışım bir sabah
Aklımda ne terkedilmişliğim
Ne boşluğu, dayanılmaz umutların
Sadece 'yaşıyor' olmanın sade ve temiz hali...
Kalp atışımın göğe bakarken duyduğu huzurdan başka,
Yormuyor yüreğimi hiçbir şey...
Yemek kokusu yayılıyor evlerden
Sokaklarda bulutlarla oynayan bir çocuk,
Sessize alıyor insan gürültüsünü...
---------------------------------------------------------------------
Uzaktan bir şiirin kokusu geliyor
Belki de kimsenin yolunu kesmeyecek
satırlar yazıyorum...
Hızla yaşlanan insan imanı ile,
Sözcüklere ve insanlara
Yani bu yangın yeri akıllara bağlanıyorum
Ki sadakati bilir ihaneti seçer
Temiz yanlarına çamur, hürriyetine esaret arar...
Yaşam aşkına, illa tütün kokan bir sevda sarar...
İnsan bu, umutlarıyla mutsuz, ekmeğiyle aç...
Ah keşke sadece 'yaşamayı' öğrenseydik
Bizi bir insan değil rüzgar, deniz, güneş büyütseydi...
Keşke kana kana içtiğimiz sularla besleseydik hürriyetimizi
Ezan vakti gibi, vakti olsaydı her gün
Sevmenin, affetmenin ve en çok ta
Bir çocuğa sarılmak farz olsaydı
En az beş vakit...