Kimseler, Kimsesiz.

Karanlık sokakların,
Masalsı çocuklarıyız biz.
Şiir şiir ağlarız,
Umuttan gemiler yapar;
Umutsuzluklarımızda batırırız.
Işıklar ararız, çıkmazlar buluruz.
Ve biz bıraktığımız yerde,
Hayallerimizi asarız.

Aydınlık geleceklerin,
Karanlık geçmişleriyiz biz.
Bir ışık uğruna, karanlıkla savaşırız.
Kaybolacağımız düşüncelere 'iz' diye,
Kendimizi asarız.
Kefenlerimiz gökyüzü,
Çiçeklerimiz yıldızlar.
Biz bu yüzden her gece ağlarız.

Yarım kalmış bir şarkıyız,
Gezeriz radyolarda.
Tanıdık simalarda ararız ölümü.
Kapatırız kapılarımızı da,
Kırılmasını bekleriz yıllarca.
Biz alevlerde yanmayız da,
İki vaveyla yeter kavrulmamıza.
İçimizdeki dipsiz kuyuda,
Hayatlar uğurlarız.

Duyulmayız biz,
Susuluruz içten içe.
Her kırılmışlığımızda;
Yeniden vazgeçeriz.
Adım adım bağlanır,
Mısra mısra koparız.
Hayata tutunabilmek için,
Sımsıkı düğümler atarız.