Nâhoşlardan Nesnaslara

İlk defa bugün uzun zaman sonra koştum.
Uzun zamandan beri ilk defa bu kadar kahkahayla doldu ciğerim.
Halbu ki ben koşmaları çok severim... Gülücükler içinde.

Bir evin sıcaklığını taşırsın yüreğinde.
Hatta bir evin sessizliğini.
Bir evin yalnızlığını.
Bir evin kahkahasını.
Belki de sıcacık çay eşliğinde muhabbetini.

Bu şehir beni engelledi Havsâ'm.
Bu şehir ayaklarıma zincirli prangalar taktı.
Her adım daha çok geri gitti bedenim.
Her adımda daha çok içtenlendi bu hâlim.

Bir yağmur çiselerse yüreğimden.
Onu da sen bil tut yüreğinden.
Bir ışık kırılırsa en derinden.
Onu da bil sen gel bugünden.

Tulumbalar seslensin bugün içine Havsa'm.
Bir üflemekten yayla kokusu gelsin genzine.
Notalar konuşsun gözlerinde.
Nesnas insanlar dokunmasın kalbine.

Ben bilirim o insanları Havsâ'm.
Gözlerinden kin fışkırır,
Kalbinden taş.
Kulakları yalan işitir,
Ve dilleri âhu-zar...

Gökyüzünden gönüllere bir yağmur düşerse eğer,
Bil ki eşsiz nâmelerin sezgisindeyim.
Gökyüzünden gönüllere bir yağmur düşerse eğer,
Bil ki dünyanın en dip köşesindeyim.

Gönüllere rahmet mi boşaldı Havsâ'm?
Gönüllere bilinmeyen bir ferman mı?
Görünmeyen hasrete sunulur bu duâlar,
İçtenlikler getirir bu fermanlar.

İşte böyle dile gelmiş mısrâlar,
Birine bin katar dolu rüzgarlar.
Rüzgarlar içinden sürülür yargılar,
Yargılara cevap bulunamaz,
Bunlar hepten âşikar.

Âşikar olan gönle suâl edilir mi?
Suâllere cevaplar sükût içinde verilir mi?
Bu gözlere sürme çekilir mi?
Nazarlar o güzele sürünmez mi?

Ben gönlümü miskuâmber eyledim,
Sürdüm mektubumu öylece gizledim.
Mektubum yazılardan bir eserdir.
Benim eserim gizlenen bir güzeldir.
Yazılar sürünürse Havsâ'ya,
İşte o zaman açılır o mâşuk'a...