Olmamalıydın. Karşıma çıkan sen olmamalıydın. Şu üç günlük dünyada beni üzmek yerine mutlu etmeliydin. Üç günlük dünyada, yaşayacak yıllarım vardı benim. Yaşarken öldürmemeliydin. Ah be sevgili! Şu üç kuruşluk boktan hayatta güzelce yaşamaya çalışıyorum. Senin gelmeni mutluluk sanıyorum. Hayat bu ya, yine üzüyor. Defalarca kırılmış bir kalbi yine kırıyor. Paramparça olmuş bir kalp yine kırılır mı sevgili? Kırılacak kaç yeri kalmış sanki? Gidişinin ardından atmaya bile mecali yokken birde parçalara ayırıyorsun. Bu kalp atarmı be sevgili. Senin yokluğuna dayanır mı sanıyorsun? Dayanacak mı gerçekten? Yapma be sevgili! Böbrek çalışır, ciğerler olmuş toz duman, kalp desen paramparça. Ama hala yaşıyorum. Yani yaşıyorum dediysem de, yanlış anlama. Ruhum ölmüş benim. Bedenim hala ayakta. Bir gün geleceğin günü bekliyor. Elimi ellerinde göreceği günü bekliyor. Gelmeyeceksin ya, bir ruhum biliyor. O da ölü zaten...