Öz sevgi

Öz sevgi ve mutluluk
**
Yaşadığımız çevrede görüyoruz, kendimizde buna şahit oluyoruz da neden hep mutsuzuz? Neden hep suratlarımız asık kaşlarımız çatık? Bir şeyler ters gidiyor, birileri tarafından üzülüyoruz, dağılıyoruz ve paramparça oluyoruz. Bakın altını çizerek söylüyorum o BİRİLERİ için gerçekten değmiyor. Çoğumuzun hayatında unuttuğu bir şey daha var . "Mutluluk ve Öz sevgi." Mutluluk ve öz sevginin birbirlerini bir zincir gibi tamamladığını düşünüyorum. Işte bu yüzden aradığımız mutlak mutluluğu bulamıyoruz. Nasıl mı?
Deli gibi mutlu olmak istiyoruz böyle ayaklarımızı yerden kesecek bir mutluluk... Oluyor mu ? Hayır. Çünkü sadece istiyoruz. Mutlu olmak için bir şeyler yapmıyoruz. Ama çevremize gelince onları mutlu etmeye çalışıyoruz. Çabalıyoruz. Fakat unuttuğumuz bir şeyler var, kendimizi mutlu edemeden başkalarını mutlu etmeye çalışıyoruz. Başkalarının derdini saatlerce dinliyoruz. Hiç elimizi kalbimizin üzerine koyup "Bugün neyin var?" Sorusunu kaç kez kendimize soruyoruz? Ne yazık ki hiç sormuyoruz. Kendi içimizdeki dertler bize bağırıyor. " Azıcıkta beni dinle beni iyileştirmeye çabala !" Ama nafile kulaklarımızı tıkayıp geçiyoruz. Sonra yarı yolda bırakılıyoruz. Aldatılıyoruz, aldanıyoruz. Ağlıyoruz.Tükeniyoruz. Bir yardım eli bekliyoruz. Ama kimse o eli uzatmıyor. Bazen uzatıyor gibi yapıp geri çekiliyor. İşte o an içimizdeki kişi elini uzatıyor. Biraz kinaye ile baksada seni asla yarı yolda bırakmayacağını söylüyor. Demek istediğim bu . Önce kendimizi sevmemiz lazım. Kendimizin dertlerine merhem olmamız lazım . Son olarak önce kendimizi mutlu etmemiz lazım.
Unutmayın karanlığı aydınlatacak tek ışık sizsin ışığınız??.
^^