Yıldız ablamızın bir şarkısını dinliyordum. "Vazgeçtim". Kolay söylenen bir söz ama binlerce anlam taşıyor. İlk önce " vazgeçtim yana yana" son ki nakaratta ise " kahretsin yapamıyorum kaçtıkça sana geri dönüyorum" diyor. Ne güzel söylemiş ve yazmış. Duygularımızı yansıtmış. Vazgeçiyoruz sonra kahretsin onsuz yapamayıp geri dönüyoruz. Neden vazgeçiyoruz o zaman ? Çünkü karşımızda ki insan vazgeçilmeyi seçiyor, yaptıkları şeylerden dolayı vazgeçiliyor. Biz o kadar alışmışız ki o insana onsuz yapamıyoruz gururumuzu yerle bir edip yine dönüyoruz. Yine sevmeleri ağır ödüyoruz. Uzaklara gidemiyoruz, uzaklaşamıyoruz o insanın yüreğinden, duygularından. Bir insana bu kadar bağlanmak insanoğlunun bünyesine fazla. Ahhh yıldız abla be yaralıyız, vazgeçilmişin dibindeyiz. Kahretsin ki geri dönüyoruz. Bir tavsiyem olsun o zaman. Vazgeçilmişliğin dibinde olsanız bile her dibin bir çıkışı var, kahrolsanızda çıkarsınız.