Zevk-ü Safa

Habtühataya müpteladır ademoğlu evvelden
Bellidir zira yasak kılınmış elmayı yemeden
Günahı fıtratında saklı bedeli her ne olsa
Sevaba meyli zordur ucunda Cenneti bulsa
Zevk-ü safa içün gelmiş bilir âdem kendini
Fenâda arayarak bekâyı, eğlemekte nefsini

Gariptir zira kimsesizdir ademoğlu cihanda
Bundan olsa gerek nefsi hevese kaptırmada
Aramakla bulmak tezatında boğulmuş ruhlar
Bilinmezlikte kaybolmuş elbet arzusuz sonlar
Nisyan ile gelip geçen tatsız bir ömürdür bu
Eğlenmeyi rab bellemiş hayasız gönüldür bu