Sözlerinde..

Yıldızları kararttılar, sabaha kadar korkuyla bekledi. Elleri titriyordu kendisiyle konuşurken, notlar tutardı kağıtlara. Sabah olduğunda yola koyulduysa da tınılarını unutmuştu yeryüzünde. Şimdi ruhuna büründü iblis. Tüm tınıları yakıp evini küle çevirdiyse de. Akşam olduğunda dökebileceği gözyaşları kalmıştı. İblis onlardan memnundu, benliğini çaldı ondan. Tınılar onun ruhuydu, ruhunu kirletir bu yalanlar. Kalmayınca dileği, iblis onu terk edermiş. Kendi olmak zannettiği, aslında yaşamdan öteydi. Ona ne anlatıyordu?