Sözümüz Olsun

Söyleyecek sözleri ile yürekleri kabaran insanlar hep bir kıyı ararlar kendilerine. İçinde taşıdıklarını bir kenarda bırakmak için. Oysa masmavidir bedenleri ya, gökyüzü yansır kucaklarına. Ne çok duyguya ev sahipliği yapar vücudunun derinleri.. Neleri saklar koyu mavi yerlerinde. Gemilere sahiptir limanlarında. Binip dilediğince uzaklaşmak için.
İnsan, sonsuz bir umman. Yazıp uzaklaşmak ister limanlarından. Belki güvenli, sıcak bir koy bulmak için. Belki huzuru kucağına yansıyan gökyüzünde dinlemek için. Belki kendi maviliğinde aradıklarını bulmak için.
Bunun için kaleme sarılıyorum sürekli. Yazmayı beceremem ama kimin umrunda ? Deniyorum.. Kalemin tertemiz kağıda bıraktığı mürekkebi seviyorum. Bir araya gelip güzel cümleler oluveren harfleri izliyorum, elimde şekil almalarını.. Anlatıyorum, anlatıyorum, anlatıyorum... Beni duyar sanıyorum. Sessizce dinlediğini biliyorum.
Buralarda da sözüm olsun istedim. Sözümoki; Merhaba ! Söyleyecek sözü olanlar...