Su Ağacı'na

Ben, dilinden kan damlayan güvercin...
Önce adımlarımı toparladım, ıssız bir yolun soğukluğunu kolladım kollarımda,
Ayak izim kadar yalnızlık saydım yol boyunca.
Öyle ya kanatlarından vurulan bir kuşun özgürlüğünden bahsedilemez hiçbir memlekette.
Oysa ayaklarımdan vurulsaydım, bu kadar yol saymazdım bir türlü sığamadığım.

Cesaret aradım geride bıraktığım tüfekli, sapanlı sığınağımdan.
Vurulduğum her yeri kendi sapanından kolladım.
Önümdeki yoldan heves bekledim,
Adımlarım körleşti,
Mavi, uğultulu bir nöbetin beyazla katlanmış berrak kağıdından haber bekledim.
Nöbetimi tutmaya yürekli bir ağacın dalını aradım,
Bulamadım.

Tüm ağaçlar yaralı;
Yaraları kabuk tutmuş ölüler mezarlığı...
Artık hiç bir kuş sığınamıyor bir ağacın dalına.
Ağaçlarda sığınacak bir gölge arıyor artık, yahut bir tenha.
Toprağını alıp geliyor, artık yükünü taşıyamayan,
Seni, yapraklarının karıştığı toprağından tanıdım.

Belki başka bir memlekette!
Selam versem sana,
Yalnızca bir baş selamı,
Dilinden kan damlayan güvercinin...
Bu memleket saklamaz ikimizi, benim yolum dar.
Sen suları, aktığı yatağın yolundan tanırsın.
Hatırlar mısın beni de, su içtiğim bir kaynağın bulanık suyundan.

Konuşulamayanların beyhudeliğinden dilim ağrıyor,
Matemli bir bakışın telleri titriyor artık sesimde,
Soran olmaz belki ama, sorarlarsa yoluna denk düşen yolumu,
Bir görümlük yol ağzında, birbirine rastlayan yara izlerimizi.
Sorarlarsa sende beni, bende seni..
Görmedim, dersin Su Ağacı.
Ben burada kimseyi görmedim..
Kimse değildi gördüğüm,
Kimseden değildi, dersin..!
Kervanımı bir hayduta emanet edip geldim.
Vakit geç, gidiyorum.
Vazgeçtim saklanmaktan,
Ağzımda kan tadı...
Zehirlendim önüme konulanlardan.
Dilim kanıyor artık,
Konuşamıyorum.