Sustum

Sustum
Tam acılarımı haykıracaktım ki
sustum
ne kadar susulacaksa o kadar sustum
bir çığlık kanıyor demedim en derininde yüreğimin.
içimdeki volkanları boğarak sustum
açmadım kimselere yüreğimi
hançeri sadece kendime sapladım
sapladım ve sustum
hüznü yüzümde
acıları gözlerimde topladım sustum
Sustum
sustu dudağımdaki şarkı
gözlerimdeki şiir
yaraları yalayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gözlerim konuşuyor yalnız
Saçı ağarmış hayaller
nemli kirpiklerle
bulutlandığında gözlerim
gökte şimşek olup çakıyorum
kimse görmüyor
Sustum
tuz basıp yaralarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gül döküp kalabalıklara her gece
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi
kimse bilmiyor
Sustum
tam sevdiğimi haykıracaktım ki sustum
sustu benimle gök sustu dağ sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız
yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
atıyorum uçurumlardan
kimse görmüyor