Terkedilişin Sabahı

#terketilme #ayrılık

Gittikçe yaklaşıyordum ona adım adım.Fakat hala o olup olmadığından emin değildim,uzaktan benziyordu ama emin olamıyordum.Hoş yüreğime de söz geçiremiyordum bir cesaret yürüyordum ona doğru ,ya oysa ne diyeceğim diye hiç düşünmedim aslında ne söyleyeceğimide bilmiyordum.Kaldırıp başını bana baktı,farketmişti ona yaklaştığımı evet bu oydu.Gözlerinde bir şaşkınlık gelip geçti ama o kadar dı,biraz sonra konuşmaya başladı.Aradan onca yıl geçmiş fakat sesi hala beni benden edebiliyordu.
“Sen?”
Durdum, kekelemeden konuşmaya gayret göstererek konuştum:
“Evet,ben.”
O da şaşırmıştı beni gördüğüne fakat bunu belli etmemeyi çok iyi başarıyordu,eskiden de böyleyi duygularını çok iyi saklardı.
“Çok uzun zaman olmuş,nasılsın?”
“İyim.Sen?”
“İyim.Hayat işte yaşayıp gidiyorum.Seni böyle karşımda görmeyi hiç beklemiyordum çok değişmişsin.”
Bir süre sustum derin derin gözlerine baktım nasılda özlemiştim ama bunu belli etmemeliydim.
“Ya öyle değiştim.Yıllar çok şey çaldı benden ama çok şey de kattı hayatıma.Bilsen neler öğrendim zaten insan hep birilerinin yokluğunda yalnız başına öğreniyor bir çok şeyi.”
“Şikayetçi gibisin? “
“Yo elbette değilim aksine çok mutluyum.Düşünüyorumda bunca kaybı boşuna vermemişim eğer onları kaybetmeseydim bugün sahip olduğum hiç bir şey olmazdı ve ben onların kıymetini bilemezdim bunun için mutluyum hatta kaybettiklerime ve çekip gidenlere teşekkür borçluyum.”
Sustu,bir şeyler söyleyecek gibi oldu ama sonra vazgeçti çokta üzerinde durmadım zaten.
“İyi sevindim.Mutlu olmana yani.Neyse gitmem gerekiyor görüşürüz seni gördüğüme sevindim kendine iyi bak.”
“Teşekkür ederim sende”
Arkasını döndü tam gidecekken seslendim:
“Aa bu arada söylemeyi unuttum.Teşekkür ederim sana da.”
Şaşırdı “ne için?”
“Az önce dedim ya teşekkür borcum var diye hazır seni görmüşken ödeyeyim dedim.”
Öylece kaldı bir şey söylemedi ,zaten söylenecek çok bir şeyde yoktu.Bu sefer onu orada bırakıp gittim tıpkı yıllar önce bana yaptığı gibi dönüp arkama bir saniye bile bakmadım dimdik yürüdüm o yolu hiç üzülmedim ve aslında o an farkettim ben onu çoktan unutmuştum içimde hapsettiğim o tükenmiş sevgiyi azad etmiştim.