TOZLU DEFTER

Babamın cebinde sakladığı
O kırık zeytin dalı,
Ninemin fırında pişirdiği
"Kına ekmeği"kokusu...
Şimdi bombaların gölgesinde
Her taş fısıldıyor:
"أَيْنَ الْوَفَاءُ؟" (Vefa nerede?)

Sokağımızın çeşmesinden
Kan akıyor şimdi,
Çocukluğumuzun saklambaç evleri
Mezar oldu.
Ey Serakib!
Sana sormak hakkım:
"Neden sustun
Çocuk cesetleri karşısında?"

Oynadığımız toprağa
Şimdi yabancı çizmeler basıyor.
Anneannemin diktiği zakkumlar
Ateşe verilmiş...
Ama bil!
Her yanmış dalın altında
Bir çocuğun gömülü umudu filizlenir!