Uçuran Düşler

Söyleyecek sözüm kalmadı hiçbir kuşa,
sevdim olmaz dedi, yüreğimde anısı var.
Boşlukları doldurmaktan yoruldu rüzgâr
kim bilir ne der bir başka kuşa varsam
Yokluğa düştüm varlık yolunu ararken,
göğün altında ve başımın üstünde kuşlar
uçtukça bırakmam gene de yaşamın elin
düne yatırım çünkü ne verirsek bugüne
Her aşk aykırıdır nasılsa sevda büyülü,
güneş bitmez tükenmez kederler içinde;
kuşlarla zaman da gider olan insana olur,
evren çökerdi yerle gök kalsa baş başa.
Dağın birine ünlesem öteki ses veriyor,
annem beni azarlasa ikizim feryat figan.
Kuşun biri değilse öteki korur beni belki
ayıramazsam ön ile arkayı birbirinden!
Mevlâna’nın hamisi, Keyhüsrev’in eşi,
Hoca Nasreddin’in aşkına sorsaydım ve
deseydim ki ‘Hayat kısa / Kuşlar uçuyor’
uçururdu bir yerlere belki düşler beni
Hüseyin Atabas.