Ülkemizde Yabancı Dil Eğitimi

Yabancı dil öğrenmenin öneminin artması ve evrensel bir dil kullanarak dünyanın geri kalanı ile anlaşma gerekliliğinin büyümesiyle birçok ülke yabancı dil eğitimine büyük önem gösteriyor. Ülkemizde de, yabancı dil eğitimi önceleri ilkokul 4. sınıfta başlarken, bu yaşın geç olduğu düşüncesiyle anaokulunda bile yabancı dil de öğretilmeye başlandı. Peki, gerçekten sorun yaş mı? Daha önceleri geç yaşta başlandığından dolayı mı ülkemizdeki insanlar yabancı dil eğitiminde zorlandılar. Aslında hayır. Ülkemizde yabancı dil “derslerinde”, ders kelimesi burada önemli çünkü sadece bir ders olarak algılanıyor, yeterli eğitim ve öğretim sağlanamıyor. Elbette bu konuda oldukça etkili ve kaliteli kurumlar ve okullar var. Ancak genele bakıldığında durum oldukça kötü. Yabancı dil eğitimi, öncelikle öğrencilere bir ders olarak tanıtılmamalı, böyle bir algı yaratılmamalı. Bir dili öğrenebilmek o kültürü de az çok öğrenmeyle olur, sadece bir kitaptaki kelimeleri ve cümleleri ezberleyerek, boşluklara gelmesi gereken kelimeleri bularak değil. Sürekli verilen dilbilgisi eğitimi, öğrencilere sadece ülkemizdeki sınavları geçecek kadar fayda sağlar. İş pratiğe geldiği zaman, çoğu dil öğrenen insan iletişime geçemez, konuşmaya başlayamaz ya da konuşmayı bitiremez. Dil, kısmen kültürü de kapsar ve bu yüzden sadece ezberle dil öğrenimi sağlanamaz.

Çocuklar, ana dillerini öğrenme ve konuşma sürecinde kitaplardan eğitim almazlar mesela, çevrelerindeki sesleri, konuşmaları, deyimleri, yapıları sürekli dinlerler. Burada öncelikle bir taklit durumu söz konusudur, çocuk önce duyduklarını taklit eder, daha sonra da bu dil onda bir alışkanlık haline gelmeye başlar. Aynı bu durumda olduğu gibi, öğrencilerin önüne sadece kitaplar koyup oradaki her şeyi bilmelerini sağlayarak düzgün bir dil eğitimi sağlanamaz. Pratik, dil konusunda oldukça etkili bir süreç. Bu süreçte öğrencilere de çok iş düşüyor. Dil öğrenimini kitaplardan öte, buldukları her fırsatı değerlendirerek gerçekleştirmeye çalışmaları gerekiyor. Bu noktada, dil bir bilgi olarak değil bir alışkanlık olarak beyne yerleşeceğinden, konuşurken bir şeyleri hatırlamak gerekmez, sadece alışkanlık olarak edinilmiş hareketler gerçekleştirilir.