Unutma, unutmak hatırlamaktan daha acı vericidir. Belki zihnen duymazsın, fakat kalbin sana hatırlatır.

Yalnızlığa ve susmaya o kadar çok alışıyorsun ki, sanki hedefine ulaşmaya çok yakınmışsın da sen vardığında hedefin değişmiş gibi oluyor. Korkuya sebep oluyor bu, ama sözlerini unutuyorsun zamanla, bu sebepten not alıyorsun. Konuşmayı unutacaksın kuşkusuz, kalbini ve aklını neyden uzaklaştırırsan, korkuyla kendini ona kaptıracaksın. Ama bir hatırlatan yoksa, sevmeyi de konuşmayı da unutacaksın, vakit yakın. Sonra insan olmak için fırsatın olacak mı?