UNUTMADIM #ŞİİR

Bir zaman sonra rüzgarlar sürükler sana onu
bir kitaptır bazen, cümleler içindedir yıllarca aradığın koku
bir melodidir, belki bir şiir, öylesine hazırlar ki sonu
kavuşmak mı çare, yoksa unutmak mıdır deva, otur da düşün şimdi bunu

Öylesine bir son ki...
karşı koyamazsın vallahi..
yüreğe saplanır bir hançer gibi, bir yeldir üşütür seni.
insandır özlemek, özlemektir de insan karşı koyamaz inan ki..

Karşı koyamadığım tek dalgaydı saçların...
sürekli yenildim ve alıştım bu duruma böylesine sonların
bir çiçek yeşerir mi bilemem lakin
kalmamış sabrı gönlümde taşıdığım papatyamın...

En son nerede bıraktım eski beni unuttum
kendimi hatırladığımda, berrak bir gökyüzünde en şekilsiz buluttum
tek başına yürüyenlere, gözleri yaşlarla dolana, bir minik masa başında oturana umuttum
şimdi ne oldum, ne bittim, nereden geldim ki, nereye gidecektim... kim beklerdi beni
ben kimin yolunda yolcuydum....

Kaç yaşındaydım... küçük müydüm, genç miydim, yoksa zıpkın gibi deli mi kanlıydım..
o beni kansız sayardı da ses çıkarmazdım...
gamsızdım ya sonra hani biraz da vefasız
neymişim ben, ne olmuşum ben, anladım bu yüzden gidermiş hep vedasız...

Ne yaptım ne ettiysem de kendimi bulamadım
bir bedenin içinde kendime yabancıyım
yanımda olmadığın için hep aklımdaydın
unuturum sandın, unutmadım....

Her şey dün gibi ve senden öncesi hiç olmamış sanki
ve senden sonrası da varla yok arası şimdi
kafam çok dağınık inan bana, hiç yıkılmamıştım böyle
düşünceler bu kadar boğmazdı beni
ben boğulmazdım hiçbir denizde..
dalgalar yakmazdı canımı
saçlarınınkiyle tanışmadan önce...