Unutmuşum.

Kapısı bana hiç aralanmayacak bir evsin.
Ben kapısında paspas olmuşum.
Saçlarımın her teli kapı önü çiçeği.
Bu sefer kalbim değil dizlerimde kırılmış.
Acılarım tarifsiz. Şehir bana yük.
Sokaklarım dar , karanlık.
Bilemem sonu nereye çıkar.
Sarhoş değilim lakin
Bir o duvara bir bu duvara vuruyor beni hayat
Yorulmuşum.
Anlatamıyorum sanki yetmiyor
Kelimelerim var ama yok bir cümle dahi etmiyor.
Bırak yazmayı , konuşmayı bile unutmuşum.
Ölümü özledim kapında...
Umut yüzüme bakmaz. Hayal diye bir şey varmış, varlığını dâhi unutmuşum
Zamansızım , yoksunum sanırım birazda ruhsuzum.
Sanki ecel beni götürmüş.
Veda etmeyi unutmuşum...