Sözlerin keskin mi, kör ediyor gözleri?
Bakışların donuk mu, kırıyor sessizliği?
O zaman bil ki her şey yanlıştır,
Üslup değişmezse, dünya değişmez, boşuna çırpınır insan.
Öfke kusarsan, yanarsın önce sen,
Susarsan, hayat donar yerinde.
Ama üslubun sertliği yumuşar,
Bir kelime düşer doğru yere,
Ve çatlak taş bile gülümser.
Kelimeler silah mıdır, yoksa ilaç mı?
Sen seçmezsen, ikisi de kanatır.
Fakat üslup değişirse, kurşun gül olur,
Çığlık şarkıya, karanlık aydınlığa döner.
Yeter artık sessizce beklemek,
Bak, dünya seni değil, sen dünyayı değiştir!
Bir nefes, bir kelime, bir bakış, hepsi devrimdir.
Üslup değişirse, sen değişirsin,
Ve değişir her şey: yalanlar, acılar, kırgınlıklar,
Ta en dipteki sessizlik bile.
Unutma: sert de olsan, yumuşak da,
Her üslup, kaderin aynasıdır.
Değiştir üslubunu, değiştir hayatını.