...

Üstüm başım umutsuzluk içinde,
Gölgesi düşer her adımımın peşinde.
Karanlık sokaklar ruhumu sararken,
Sessizlik bile bana yabancı, ince bir sızı gibi.

Gözlerim arar ışığı, bulamaz,
Kalbim çırpınır, ama umut azalmaz mı sandın?
Her nefeste biraz daha eksilen ben,
Yine de düşlerimde saklı bir kırıntı umut taşırım.

Rüzgar fısıldar eski acılarımı,
Yağmur döker gözlerimde biriken yalnızlığı.
Ama biliyorum, bu gece geçecek,
Ve karanlığın ardında yine doğacak bir sabah.

Üstüm başım umutsuzluk içinde belki,
Ama yüreğim hâlâ direniyor, hâlâ seviyor, hâlâ bekliyor.
Çünkü en derin karanlıkta bile,
Bir kıvılcım vardır; insanı ayakta tutan,
Adını koyamadığın umut…